Przejdź do zawartości

Kaia Kanepi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kaia Kanepi
Ilustracja
Państwo

 Estonia

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1985
Haapsalu

Wzrost

181 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

aktywna

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

4 WTA, 21 ITF

Najwyżej w rankingu

15 (20 sierpnia 2012)

Australian Open

QF (2022)

Roland Garros

QF (2008, 2012)

Wimbledon

QF (2010, 2013)

US Open

QF (2010, 2017)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 2 ITF

Najwyżej w rankingu

106 (6 czerwca 2011)

Australian Open

2R (2011, 2012, 2014)

Roland Garros

3R (2012, 2014)

Wimbledon

3R (2008, 2009)

US Open

1R (2006–2010, 2013, 2018)

Strona internetowa

Kaia Kanepi (ur. 10 czerwca 1985 w Haapsalu) – estońska tenisistka, mistrzyni juniorskiego French Open 2001 w grze pojedynczej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]
Kaia Kanepi po porażce z Agnieszką Radwańską, w ćwierćfinale turnieju Pan Pacific Open 2011

Jako juniorka wygrała wielkoszlemowy French Open 2001, w którego finale pokonała Swietłanę Kuzniecową i została liderką rankingu juniorskiego.

W czerwcu 2006 roku osiągnęła pozycję 62 w rankingu światowym. Jest zawodniczką praworęczną, z oburęcznym backhandem, o bardzo dobrych warunkach fizycznych. Reprezentowała Estonię na letnich igrzyskach olimpijskich w 2000 roku w Sydney i w 2004 roku w Atenach. Obecnie jest najwyżej notowaną zawodniczką w kraju i jednocześnie jedyną Estonką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingów światowych (druga jest Maret Ani).

W turnieju zawodowym zadebiutowała w Wiedniu w 2001 roku, w pierwszej rundzie trafiła na znacznie wyżej notowaną zawodniczkę, Anke Huber, z którą przegrała. Rok później dostała się do turniejów głównych w Portorožu i w Helsinkach. W latach 2003–2004 odnosiła sukcesy w rozgrywkach ITF, wygrywając kolejne turnieje. Jednak na IO w Atenach przegrała już w pierwszej rundzie. Odniosła kontuzję kolana, która wyeliminowała ją z rozgrywek do lutego 2005.

Rok 2005 to jeden z najlepszych sezonów w jej dotychczasowej karierze. Jako pierwsza w historii Estonka osiągnęła półfinał turnieju zawodowego (w Kolkacie), ulegając dopiero wysoko notowanej Rosjance Anastasiji Myskinie. Zakwalifikowała się do turnieju w Hasselt i wygrała kolejny turniej ITF.

Na początku sezonu 2006 kilkakrotnie odpadła we wczesnych rundach turnieju. Zaliczyła debiut wielkoszlemowy, na Roland Garros, odpadając w drugiej rundzie (w pierwszej rundzie wygrała z Květą Peschke, a w drugiej zdobyła seta w meczu przeciw Anabel Medinie Garrigues). Zadebiutowała też w dwóch pozostałych turniejach Wielkiego Szlema, osiągnęła trzecią rundę US Open (porażka z Virginie Razzano). Odnotowała awans z miejsca 87 na 72 w rankingu światowym. Na tydzień przed zakończeniem sezonu doszła do finału turnieju zawodowego. Był to turniej Gaz de France Stars w Hasselt. Kaia przebrnęła trzy rundy eliminacji, jako zawodniczka rozstawiona z siódemką, ograła między innymi pierwszą rakietę Luksemburga, Anne Kremer. W turnieju głównym ograła kolejno: Nathalie Dechy, Eleni Daniilidu, [2] Francescę Schiavone i Michaëllę Krajicek, ulegając w decydującym meczu rozstawionej z numerem [1] Kim Clijsters 3:6, 6:3, 4:6. Została pierwszą Estonką, która zagrała w finale zawodowej imprezy tenisowej i umocniła się na pozycji liderki wewnętrznych rankingów Estonii.

W 2008 roku grała we wszystkich turniejach Wielkoszlemowych i w trzech wygrała przynajmniej po jednym meczu w turnieju głównym. W turnieju Roland Garros pokonała w turnieju głównym kolejno – Yuan Meng z Chin 6:2, 6:2, następnie rozstawioną Rosjankę Annę Czakwetadze 6:4, 7:6, Hiszpankę Anabel Medinę Garrigues 6:1, 5:7, 7:5 i Petrę Kvitovą 6:3, 3:6, 6:1, ulegając dopiero Swietłanie Kuzniecowej 5:7, 2:6.

Sezon 2009 był dla Estonki podzielony na dobrą część i złą część. Na początku sezonu odpadła co prawda w 1 rundzie Australian Open, jednak później dotarła do 3 rundy turnieju w Indian Wells i w Miami (warto odnotować, że w Miami przegrała w 3 rundzie z Agnieszką Radwańską 3:6, 4:6). Na początku kwietnia dotarła do ćwierćfinału turnieju w Marbelli. Po nieudanym turnieju w Barcelonie w maju Kanepi dość niespodziewanie osiągnęła ćwierćfinał w Rzymie eliminując kolejno amerykańską kwalifikantkę Vanię King 6:4, 6:3, Austriaczkę Sybille Bammer 7:5, 6:3, Szwajcarkę Patty Schnyder 6:3, 6:0 i ulegając dopiero Wiktoryi Azarance 6:7, 3:6. Głównie ten turniej pozwolił awansować Kanepi na 18 – najwyższe w rankingu – miejsce 25 maja właśnie 2009 roku. Jeszcze przed 25 maja Kanepi odpadła w 1 rundzie turnieju w Madrycie i turnieju Roland Garros. Do końca sezonu nie udało jej się już wygrać żadnego meczu w cyklu WTA. Tym sposobem sezon zakończyła już w siódmej dziesiątce rankingu WTA.

2010 rok zaczął się dla Estonki dużo lepiej – w Auckland sprawiła sensację eliminując rozstawioną z numerem 2 Chinkę Li Na. Potem przegrała z wracającą do dobrej formy Rosjanką Mariją Kirilenko 2:6, 3:6. W Hobart spotkała się w 1 rundzie z inną Chinką Zheng Jie rozstawioną z numerem 7 i przegrała po wyrównanym meczu 6:4, 3:6, 6:7. Pod koniec stycznia osiągnęła jeszcze 2 rundę wielkoszlemowego turnieju Australian Open pokonując Tajwankę Chan Yung-jan 7:6, 6:2 i przegrywając z rozstawioną z numerem 19 Rosjanką Nadieżdą Pietrową 4:6, 4:6. W lutym Kanepi zaprezentowała się z bardzo dobrej strony w Memphis osiągając ćwierćfinał. W Acapulco dotarła do 2 rundy, w 1 gromiąc reprezentantkę gospodarzy Alejandrę Granillo. W marcu Kanepi wzięła udział we wszystkich możliwych turniejach, ale tylko w Monterrey awansowała do 2 rundy. Mimo lepszej formy niż w drugiej połowie 2009 roku, Estonka wypadła z pierwszej 100. W kwietniu Kanepi odpuściła sobie starty w turniejach cyklu WTA i startowała z powodzeniem w turniejach mniejszej rangi. Dzięki dobrym występom wróciła do czołowej 100. W maju wystąpiła w wielkoszlemowym Roland Garros, gdzie po pokonaniu Francuzki Pauline Parmentier 6:3, 6:1 przegrała po walce z rozstawioną z numerem 4 Serbką Jeleną Janković 2:6, 6:3, 4:6. W czerwcu wystąpiła w turnieju w Birmingham. Będąc kwalifikantką znalazła się w ćwierćfinale – pokonała w nim niespodziewanie rozstawioną z numerem 12 Brytyjkę Elenę Baltachę w 1 secie 6:1, po czym przeciwniczka zrezygnowała z gry, następnie wygrała z Australijką Jarmilą Groth 7:6, 7:5, Michelle Larcher de Brito 6:2, 6:2 po czym przegrała z rozstawioną z numerem 1 Chinką Li Na 4:6, 2:6. Na porażkę miały wpływ dwa mecze w 1 dniu – właśnie z Li Na oraz z Michelle Larcher de Brito. Potem przyszedł czas na Wimbledon. Estonka znajdowała się przed jego rozpoczęciem na 79 miejscu w rankingu. Kanepi znowu brała udział w kwalifikacjach, w których dość pechowo została rozstawiona z numerem 1 – oznaczało to, że gdyby o jedna zawodniczka więcej znajdująca się przed nią zrezygnowała z gry w Wimbledonie Kanepi znalazłaby się w turnieju bez kwalifikacji. W 1 rundzie kwalifikacji pokonała Ukrainkę Olhę Sawczuk 6:1, 7:5, potem wyeliminowała Jelenę Bowinę 6:1, 6:2, a w ostatniej rundzie pokonała Serbkę Ajlę Tomljanović w takim samym stosunku. W 1 rundzie głównego turnieju trafiła na rozstawioną z 6 Samanthę Stosur – niedawną finalistkę French Open. Ku zdumieniu wielu kibiców wygrała ten mecz 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie jej rywalką była mało znana Rumunka Edina Gallovits. Mimo marnej reputacji Gallovits stawiła zacięty opór – przegrała z Kanepi 4:6, 5:7. W 3 rundzie Kanepi wyeliminowała numer 31 turnieju – zwyciężczynię turnieju Warsaw Open Alexandrę Dulgheru, czyli kolejną Rumunkę – w bardzo jednostronnym meczu 6:1, 6:2. W kolejnej rundzie jej rywalką była Klára Zakopalová. Czeszka przegrała z Estonką 2:6, 4:6. W opublikowanym następnego dnia rankingu Kanepi znalazła się na 80 miejscu – pozycję niżej niż w poprzednim. Zagrała w ćwierćfinale z następną Czeszką – Petrą Kvitovą, z którą w 2008 roku grała o ćwierćfinał Roland Garros – wówczas wygrała po 3 setach Kanepi. Pierwszego seta wygrała Kanepi 6:4. W drugim po tie-breaku triumfowała Kvitová 7:6. W trzecim secie Kanepi prowadziła 4:0 i serwowała, następnie prowadziła 5:2 i 6:5 by przegrać ten set 6:8. Mimo porażki Kanepi awansowała aż o 42 miejsca w rankingu – na 38 miejsce.

W 2012 roku osiągnęła drugą rundę Australian Open oraz ćwierćfinał French Open. W pozostałych turniejach zaliczanych do Wielkiego Szlema nie występowała z powodu kontuzji. We wrześniu 2012 roku osiągnęła finał turnieju w Seulu, w którym uległa Caroline Wozniacki 1:6, 0:6.

Dla Kanepi pierwszym turniejem WTA Tour w sezonie 2013 były zawody w Katowicach, gdzie osiągnęła drugą rundę. Następnie awansowała także do drugiej rundy w Marrakeszu i doszła do półfinału w Oeiras. W Madrycie Estonka osiągnęła ćwierćfinał. Na turnieju w Brukseli pokonała w finale Peng Shuai 6:2, 7:5. Na French Open odpadła w drugiej rundzie, a w 's-Hertogenbosch w pierwszej. W wielkoszlemowym Wimbledonie przegrała w ćwierćfinale z późniejszą finalistką – Sabine Lisicki.

W 2022 roku, mimo 115. pozycji w rankingu WTA, awansowała do ćwierćfinału Australian Open, po drodze pokonując rozstawioną z numerem drugim Arynę Sabalenkę. W meczu o półfinał przegrała z Igą Świątek 6:4, 6:7(2), 3:6.

W zawodach cyklu WTA Tour Estonka wygrała cztery turnieje w grze pojedynczej z dziesięciu rozegranych finałów, w grze podwójnej natomiast osiągnęła jeden finał.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A Q2 A Q2 A Q1 2R 1R 3R 2R 2R 2R A 1R 1R A A 3R 1R 1R 3R QF 1R 0 / 14 14 – 14
French Open A A A Q2 A 2R 1R QF 1R 2R 3R QF 2R 1R 1R Q2 A 1R 4R 2R 1R 3R 1R 0 / 16 19 – 16
Wimbledon A A A A A 1R 2R 1R 1R QF 1R A QF 2R 1R A Q2 1R 2R NH 1R 1R 1R 0 / 14 11 – 14
US Open A Q1 Q2 A Q2 3R 1R 2R 1R QF 2R A 3R 4R 2R A QF 4R 2R 2R 2R 2R 2R 0 / 16 26 – 16
Ranking na koniec roku 203 283 167 226 120 64 75 27 61 22 34 19 30 52 126 302 107 58 101 101 72 30 0 / 60 70 – 60

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 1R A 1R 1R 2R 2R A 2R A A A A A A A A A 0 / 6 3 – 6
French Open A A A A A 1R 1R 1R 2R A 2R 3R A 3R A A A A A A A A 1R 0 / 8 6 – 8
Wimbledon A A A A A 1R 1R 3R 3R 2R A A A 1R A A A 2R A NH 1R 1R A 0 / 9 6 – 9
US Open A A A A A 1R 1R 1R 1R 1R A A 1R A A A A 1R A A A A A 0 / 7 0 – 7
Ranking na koniec roku 546 363 501 890 330 244 156 285 150 119 167 324 1384 519 0 / 30 15 – 30

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A A A 1R A A A A A A A A NH A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A A A A A A 2R A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 1 1 – 0
US Open A A A A A A A A 1R 2R A A A A A A A A A NH A A A 0 / 2 1 – 2
0 / 4 2 – 3

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 10 (4–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 5 listopada 2006 Hasselt Dywanowa (hala) Belgia Kim Clijsters 3:6, 6:3, 4:6
Finalistka 2. 5 października 2008 Tokio Twarda Dania Caroline Wozniacki 2:6, 6:3, 1:6
Zwyciężczyni 1. 18 lipca 2010 Palermo Ceglana Włochy Flavia Pennetta 6:4, 6:3
Finalistka 3. 23 października 2011 Moskwa Twarda (hala) Słowacja Dominika Cibulková 6:3, 6:7(1), 5:7
Zwyciężczyni 2. 7 stycznia 2012 Brisbane Twarda Słowacja Daniela Hantuchová 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 3. 5 maja 2012 Estoril Ceglana Hiszpania Carla Suárez Navarro 3:6, 7:6(8), 6:4
Finalistka 4. 23 września 2012 Seul Twarda Dania Caroline Wozniacki 1:6, 0:6
Zwyciężczyni 4. 25 maja 2013 Bruksela Ceglana Peng Shuai 6:2, 7:5
Finalistka 5. 7 lutego 2021 Melbourne Twarda Belgia Elise Mertens 4:6, 1:6
Finalistka 6. 7 sierpnia 2022 Waszyngton Twarda Ludmiła Samsonowa 6:4, 3:6, 3:6

Gra podwójna 1 (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 15 kwietnia 2012 Kopenhaga Twarda Szwecja Sofia Arvidsson Japonia Kimiko Date-Krumm
Japonia Rika Fujiwara
2:6, 6:4, 5–10

Finały turniejów rangi ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 27 (21–6)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 04/07/1999 Estonia Tallinn 10 000 Ceglana Ukraina Anna Zaporożanowa 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 25/06/2000 Estonia Tallinn 10 000 Ceglana Estonia Margit Rüütel 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 2. 17/06/2001 Estonia Tallinn 25 000 Ceglana Słowacja Ľubomíra Kurhajcová 7:6(4), 6:3
Finalistka 2. 22/07/2001 Włochy Modena 50 000 Ceglana Słowenia Maja Matevžič 5:7, 6:7(5)
Finalistka 3. 29/07/2001 Niemcy Ettenheim 50 000 Ceglana Słowenia Maja Matevžič 2:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 08/06/2003 Włochy Galatina 25 000 Ceglana Hiszpania María José Martínez Sánchez 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 4. 14/09/2003 Włochy Turyn 25 000 Ceglana Bośnia i Hercegowina Mervana Jugić-Salkić 6:3, 6:3
Finalistka 4. 19/10/2003 Francja Joué-lès-Tours 25 000 Twarda (hala) Madagaskar Dally Randriantefy 5:7, 4:6
Zwyciężczyni 5. 15/02/2004 Wielka Brytania Sunderland 25 000 Twarda (hala) Rosja Anna Czakwetadze 7:6(5), 6:0
Zwyciężczyni 6. 03/07/2005 Włochy Fano 75 000 Ceglana Węgry Melinda Czink 3:6, 6:1, 7:5
Finalistka 5. 17/12/2005 Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj 75 000 +H Ceglana Francja Marion Bartoli 2:6, 0:6
Zwyciężczyni 7. 02/05/2010 Francja Cagnes-sur-Mer 100 000 +H Ceglana Słowenia Maša Zec Peškirič 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 8. 16/05/2010 Francja Saint-Gaudens 50 000 +H Ceglana Zhang Shuai 6:2, 7:5
Finalistka 6. 06/07/2014 Francja Contrexéville 100 000 Ceglana Rumunia Irina-Camelia Begu 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 9. 12/07/2014 Francja Biarritz 100 000 Ceglana Brazylia Teliana Pereira 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 10. 19/12/2015 Tajlandia Bangkok 75 000 Twarda Szwajcaria Patty Schnyder 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 11. 10/06/2017 Niemcy Essen 25 000 Ceglana Szwajcaria Patty Schnyder 6:3, 6:7(5), 2:0 krecz
Zwyciężczyni 12. 29/07/2017 Estonia Parnawa 15 000 Ceglana Rosja Polina Golubovskaya 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 13. 05/11/2017 Francja Nantes 25 000 Twarda (hala) Holandia Richèl Hogenkamp 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 14. 10/06/2018 Włochy Brescia 60 000 Ceglana Włochy Martina Trevisan 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 15. 01/12/2019 Czechy Milovice 15 000 Twarda (hala) Finlandia Anastasija Kulikowa 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 16. 18/10/2020 Francja Cherbourg-en-Cotentin 25 000 Twarda (hala) Wielka Brytania Harriet Dart 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 17. 31/10/2020 Turcja Stambuł 25 000 Twarda (hala) Rosja Wiera Zwonariowa 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 18. 22/11/2020 Hiszpania Las Palmas de Gran Canaria 25 000 Ceglana Egipt Majar Szarif 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 19. 08/08/2021 Estonia Parnawa 25 000 Ceglana Czechy Anna Sisková 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 20. 26/09/2021 Stany Zjednoczone Fort Worth 25 000 Twarda Stany Zjednoczone Kayla Day 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 21. 16/07/2023 Holandia Amstelveen 60 000 Ceglana Serbia Lola Radivojevic 6:2, 7:6(5)

Gra podwójna 3 (2–1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 25/06/2000 Estonia Tallinn 10 000 Ceglana Niemcy Scarlett Werner Polska Agata Kurowska
Szwecja Maria Wolfbrandt
6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni 1. 12/10/2003 Wielka Brytania Jersey 25 000 Twarda (hala) Szwecja Sofia Arvidsson Austria Yvonne Meusburger
Szwecja Hanna Nooni
6:3, 7:5
Zwyciężczyni 2. 15/07/2007 Włochy Biella 100 000 Ceglana Estonia Maret Ani Bośnia i Hercegowina Mervana Jugić-Salkić
Czechy Renata Voráčová
6:4, 6:1

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Estonia
I runda  Korea Południowa: Cho Yoon-jeong 6:7(1), 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Estonia
I runda  Włochy: Flavia Pennetta [14] 6:2, 7:6
II runda  Francja: Virginie Razzano 6:4, 7:5
III runda  Chiny: Li Na 6:4, 2:6, 0:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo  Estonia
I runda Estonia Maret Ani  Australia: Alicia Molik / Rennae Stubbs [4] 4:6, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Estonia
I runda Estonia Maret Ani  Białoruś: Wiktoryja Azaranka / Tacciana Puczak 2:6, 2:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2001 Francja French Open Ceglana Rosja Swietłana Kuzniecowa 6:3, 1:6, 6:2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]